- VENERIS Dies
- VENeRIS Diesfestum hebdomadicum Muhammedanorum. Iosephus Scaliger, de Emend. Temp. l. 2. c. 132. Quod Mucharam Hegirae coepit a feria sexta, ideo eam diem sacram Mahumedani dicunt ab eo tempore. Ego scio antiquiorem superstitionem esse, propter Venerem, quam Chobar vocabant, et summâ superstitione antiquitus vener abantur. Coeterum feria sexta illis dicitur Giuma, h. e. σύναξις, εκκλησία, ὁμιλία, quae ea reverentia illis est, qua iudaeis Sabbathum, Christianis dies Solis. Cui Seldenus in Eo suflragatur, quod Hegirâ id festum antiquius credit, an vero a Saracenico cultu id derivandum, dubitat. Antiquius enim esle, elicitur ex eo, quod in Alcorano memoratur, velut notissimum Festi nomen, quô etiam, ut lemmate, capitis integri frons insignitur, Azoar. 62. Originem vero eius, quatenus ad Mahumedanos, quod attinet, cum partim e Christianis, partim e Iudaicis ritibus conflatum esle Mahumedismum certum sit, an non constitutioni Constantinianae illi (cuius meminit Euseb. de Vita Constantini, l. 4. c. 18. Sozom Histor. Eccl. l. 1. c. 8. Niceph. Callistus, Hist. Eccl. l. 7. c. 46. et Baronius, Annal. Tom. III. A. C. 321.) quâ tam Veneris Dies, seu feria, quod prosabbatum est, quam Solis Dies seu Dominicus festus habendus erat, ea debetur? In Christianismo quidem diu est quod evanuit Constitutio illa. Sed forte diem illum in colluviem suam recipi voluit Mahumedes; verba sunt eiusdem Seldeni, de Iure N. et G. iuxta Discipl. Hebraeor. l. 3. c. 21. Vide quoque supra Saraceni. Interim, licet hunc diem potissimum colant Muham medani, non tamen inde orbem septimanae incipere, nec eô claudere, sed pro feria sexta habere, docer idem ibidem, ex Scriptoribus Arabibus tum Christianis, tum Muhammedanis. Eundem diem apud Graecos Παραοκευην dici, refert Suicerus voce hâc. Vide et supra.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.